සුභාවිත ගීතයේ වර්තමානය
අර්ථ මාධූර්යයෙත් හා ශබ්ධ මාධූර්යයේත් සුසංයෝගය ගීතයයි. සරස්වතී මෑණියන්ගේ නිහතමානි ආරක්‍ෂාවෙන් ගීයේ බිහි වීම සිදුවේ.මිනිසාගේ ජීවිතය අර්ථයෙන් හා ආනන්දයෙන් තෘප්ත කරලිය හැකි කලාංගයක් වශයෙන්ද ගීතය හැදින්විය හැකිය. ගීතයේ සාර්ථකත්වය උදෙසා ගේය රචනය මෙන්ම සංගීතයේ ගැලපුම ද වැදගත් වේ. මානසික හෝ ශාරීරික ව්‍යාධීන් සුවපත් කළ හැකි කලාංගයක් වශයෙන් ගීතය හැදින්විය හැකිය. සංගීතය යනු බුද්ධියට හා දර්ශනයට වඩා ප‍්‍රබල වූ මාධ්‍යයකි. සිංහල භාෂාවට අනුව ගී පද ගේය පද ලෙෂ හදුන්වනු ලබන ගීත සාහිතයය පද රචකයන් විසින් ගීත බවට පත් කර සංගීතඥයන්ගේ රසයට අනුව එයට ස්වර හසුරුවා මධුර අරුත් යුත් තනුවක් නිර්මාණය වේ. ගීයක අරුත් හෝ වචන පෙළ ගැසීම සිදුවන්නේ රචකයාගේ අත්දැකීම් හෝ සමාජමය සාධකයක් පසුබිම් කරගනිමින්ය. සුබාවිත ගායකයෙකු කොළයක් ගෙන එහි ගොනු කරන ලද වචන එකතු කරමින් අපූර්ව ගීත නිර්මාණය කෙරේ. එය චනතාවගේ මනෝභාවයන් සංසිදුවීම සදහා මහෝගයෙන් උපකාරි වන්නක් ය. එය ගීතයේ ස්වාභිකත්වයේ අග‍්‍රඵලයකි.
සංගීතය පීළිබද අදහස් දක්වනු ලබන ඇතැම් විචාරකයන් පවසනු ලබන්නේ බිදුනු හදවත් සුවපත් කරවන විදවන හදවත් වින්දනීය කරවන අම්මා යන වචනයට පසුව මෙලොව ඇති සුන්දරම වචනයකි. ගීතය වූකලී මනෝ ව්‍යාධීක රෝගීන් පවා සුවපත් කිරීමට සමත්කම්පාන අපූර්වත වස්තුවකි. සංගීතයෙන් හා පදරචනයෙන් ඉතාමත් ඉහල ස්ථානයක් හිමිකරගෙන සිටින ගීතයන්හි අර්ථය අප කවුරුන් හෝ සිතනවාව වඩා වෙනස් විය හැකිය. එය පියෙකුගේ සෙනෙහස මෙන් පසුව දැනෙන්නා වූ දෙයකි. එය තේරුම් ගත හැකි වන්නේ උසස් වූ මනසක් සහිත වූ සංගීතය සමග නිතර ගැවසෙන පිරිස් හා පමණක් නොව ශ‍්‍රවනය කිරීමේ පහසුකම් පවතින ගීතකලාවට ආදරය කරන සැම අයෙකුටම ගීතයක අරුථ තොරා බේරා ගැනීමේ හැකියාවක් පවතී. ගීතයකට හිමි සාහිතයය අන්තර්ගතය ලබාදිම අනිවාර්යය වේ. කුමක් හෝ පද පෙළක් ගොනු කරමින් එයට සංගීතය එක් කළ පමණින් එය සුභාවිත ගීයක් ලෙෂ සාහිතයය තුළ හමු නොවෙයි. කවිය හා ගීතයද එකක් නොවේ කවිය හා ගීතය අතර බොහෝ වෙනස්කම් පවතී . ගීතය වූකළි පුද්ගල බද්ධ වූවකි එම නිසාම මෙය පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස් වේ. ගීතය දේවත්වයෙහි සළකා ක‍්‍රියා කළ පුද්ගලයන් අදටත් අප අතර ජීවමාන ගායකයන් වේ . ඔවුන් හුදෙක්ම ජනතා හදවත් ස්පර්ශ කළ අය වෙති. එම ගායකයෙකුගේ වියෝව අප කාගේත් හද කම්පනයට පත් කරනු ලබන්නේ ඔවුන් අපගේ හදවත් ස්පර්ශ කල පිරිස් වූ හෙයිනි. නිහතමානීබාවය හා හැකියාව තුළින් හදවත් වල ලැගුම් ගෙන සිටින බැවිනි. එම සුභාවිත ගායනයනගේ ගායනයන් අදටත් අප අතර දෝංකාර දේ. ගායකයෙකු වූ විට චනතාවගේ ශරීරයට නොව හදවතට කතා කිරීමට සමත්කම් දැකිවිය යුතුය. සමාජයක ජනතාවගේ හදවත් තුළ ලැගුම් ගනු ලබන්නේ එබැවිනි.
වර්තමානය වන විට ගීයේ ස්වරූපය කෙබදුද මුලු මහත් සමාජයකගේම ගැටලුවකි. සමාජ ප‍්‍රශ්න ඉතාමත් සෞන්දර්යයෙන් යුතුව එක් කර සංගීතය මුසුකරමින් සුභාවිත ගීයකත් වූ අතීතයක් අපට නැත්තේම නොවේ. එය පිහියෙන් අනින්නාක් මෙන් සමාජ ප‍්‍රශ්න ජනතාගත නොකළේය. ලිංගිකත්වය හෝ වෙනත් සමාජ ප‍්‍රශ්න ඉතාමත් සියුම්ව ජනතාගත කරනු ලැබී ය. ශෘංගාරය සියුම්ව ගෙන තනු නිර්මාණයක් හෝ සංගීතය මගින් ගීතය ගොඩ නගා ඇත . එය ජනතාවට හිරිකිතයක් නොවේ. එහෙත් වර්තමානයේ ගීයක් ගෙන බැලූ විට අමු අමුවේම ලිංගිකත්ව ප‍්‍රදර්ශනයක් සිදු කර ඇත . ජනතා මනස නොව ජනතා ශරීරය ස්පර්ශයක් සිදු වේ. කිසියම් පුද්ගලයෙකුගේ කීර්තිනාමය මරා දැමීමක් මෙම ගීත වල අරමුණ වී ඇත . වර්තමාන ගීතවල ස්වර රචනය පද රචනය හා ගායනය යන ත‍්‍රිවිධ අංශයන්ගේ සුසංයෝගය ලෙෂ දැක්වීම හුරු නොවේ. නිර්මානකරණයට වඩා මූල්‍යයමය සාධකය ප‍්‍රධාන ස්ථානයක් හිමිකරගෙන ඇත.සමහර අවස්ථාවන් වල ගීතයේ අරුතට එහා ගිය කුණුහරප පටිගත කිරීමෙන් මනස දුෂණය කිරීමක් සිදුවේ. ගීතයන් බලා රසවිදිම සදහා පමණක් නොව කෙනෙකුට මඩ ප‍්‍රහාර ඉතා අශීලාචාර ලෙෂ යොදා ගැනිමද සිදුවේ. අමරණීය ගීත කලාව තුල මින් ඉදිරියට ඉතුරු වන්නේ අදුරු කළු පැල්ලම් පමණක්ද, ගීත කලාවේ අනාගතය අදුරේද නැවතත් සිතා බැලිය යුතු කරුණක් මෙන්ම සමාජ ප‍්‍රශ්නයක් වී හමාරය. එසේ නැතිනම් අනාගතය කළු පැල්ලමක් සහිතව සමාජගත වේ. එයින් වැළකීම සදහා අප කාගේත් යුතුකම වන්නේ ගේය පද මෙන්ම සංගීතය හා දෘශ්‍යය පට එකිනෙක ගැලපෙන ආකාරයෙන් සුසංයෝග කිරීමය.
